Week 5 - 6 Feestdagen

Toen ging de roman verder met een kerstvakantie. Ik moet ten eerste even iets bekennen. Ik me voel gevleid door alle verzoeken voor een nieuw verhaal. Ik heb nog even teruggekeken naar waar we gebleven waren, want er is weer veel gebeurd. Ik zie dat ik geschreven heb “volgende week” weer te schrijven, maar om een reden hier verderop beschreven was dit een beetje lastig.

Laat ik beginnen bij week 5 in Lausanne. De week voor kerst was een halve met veel wachten. Maandag en dinsdag verliepen zoals elke andere. Woensdag hadden we een soort kerstborrel (foto 1). Iedereen had een lotje getrokken met de naam van een ander uit de groep en we moesten voor elkaar een klein presentje kopen à CHF 10,-. Ik was de gelukkige eigenaar van het lotje met naam… Fréderic Vexo, jawel mijn begeleider. Even slikken, maar na een goede gok dat hij chocolade als een aangename delicatesse beschouwt, was ik gerust gesteld.

Donderdag en vrijdag heb ik op mijn kamer in Préverenges nog wat zitten werken. Toen heb ik even een paar foto’s gemaakt van mijn stulpje van de eerste 5 weken (foto 2 & 3). De kamer was een opgeknapte garage. Hierdoor was er heel veel ruimte. Momenteel zit ik wat kleiner, maar ook dit is goed te doen. Ook kwam een Franse versie van Lingo tegen. Sinds ik deze versie even heb bekeken heb ik toch wel een behoorlijk respect gekregen voor de woordenschat van de Franse huisvrouw. In Frankrijk spelen ze namelijk geen 5 of 6, maar 10 letterwoord Lingo! Het lukte de dames om in 4 minuten 8 woorden te vinden. In Nederland lukt het ze nog geen eens om 6 woorden van 6 letters te vinden in die tijd. (Foto 4)
Foto’s waar ik nu zit zal ik nog even bewaren tot een andere week. Ik heb nog genoeg te showen vandaag. Mijn volgende paragraaf is namelijk mijn excuus voor dit erg late “week-”overzicht.

Er was eens een dag voor kerst, eentje zoals moeders hem niet snel meer zal vergeten.
Mijn zusje zat zoals jullie weten volgens planning tot 10 januari in Zambia. Op het moment van plannen van onze stage was het vooruitzicht dat onze moeder kerst zonder haar kinderen moest gaan vieren. Hier had ze zich bij neergelegd, maar leuk vond ze het natuurlijk niet. Begin oktober ben ik daarom met mijn tante, a.k.a. Favo-T, gaan praten om een surprise kerstdiner te organiseren op de 24e december.
En zo geschiedde het. Het was op een frisse zaterdagmiddag den 23e december 2006 onze huidige jaartelling dat ik mijn moeder belde om haar het heugelijke nieuws te geven dat Berit geheel volgens planning op tijd geland was in Genève. In werkelijkheid bevonden wij ons 1000 km noordelijker in de auto op de drukke weg genaamd A4 even buiten Velsen-Zuid in zuidelijke richting. Mijn moeder was blij met het nieuws en wenste ons twee leuke weken vakantie in Zwitserland.
En het was zo dat in die dagen mijn moeder werd verzocht zich te melden in huize Favo-T. Hier zouden zij dan in het gezelschap van de man en de zonen des huizes plus aanhang genieten van een wel verdiende kerstmaaltijd. Eenieder kan zich de verbazing op het gezicht van mijn moeder voorstellen toen het moment daar was dat Berit en ik de woonkamer betraden. In de categorie “jamaar”, “imi”, “huh?”, “plaatje klopt niet”, …. Maar jullie zitten toch in … juist wij zitten in Hilversum en niet in Lausanne . Dit had ze helemaal niet meer verwacht, zeker niet na het telefoontje dat Berit veilig was geland in Genève. Mission accomplished! Die avond hebben we genoten van een heerlijke maaltijd waarvoor ik Kees en Jes enorm wil bedanken. Zonder jullie was dit nooit zo goed geslaagd!

Eerste kerstdag zijn we naar de ouders van Berit gegaan om te met vlees fondue te spelen. Na de een beetje tegengevallen kaas-fondue en het verlies van 5 kg was dit zeker niet teveel na de dag ervoor. Ik heb geen idee waar ik ze verloren ben, maar bij thuiskomst was ik toch echt 5 kg minder zwaar. Het zal wel te maken hebben met de enûrme inspanning die ik hier lever.
Ook het weerzien met Burgje en Ruud was erg gaaf. Hoewel ik hier pas 5 weken zat ben ik iedereen toch wel gaan missen. Ik denk dat de komende weken wel een stukje makkelijker zullen zijn. Ik voel me momenteel toch meer op mijn gemak.
De overige tijd hebben we gebruikt om opa en de oma’s te bezoeken. Met als klap op een vervroegde vuurpijl, de vervroegde aankomst van Elisa terug in Nederland ’s avonds op tweede kerstdag.

Woensdag de 27e was dan de werkelijke vlucht van Berit naar Zwitserland. Ook nu was moeders weer blij te horen dat we veilig waren aangekomen. Ik zal haar blik nooit meer vergeten! In Zwitserland aangekomen zijn we voorbij Lausanne in Chexbres. Hier bevond, jaja verleden tijd, zich het Hotel Cecil. Dit hotel stamde ergens uit een vergane tijd en was sinds midden vorige eeuw niet meer vernieuwd (wel onderhouden). Je waande je eigenlijk een beetje in een spookhuis waar elk moment een spook door de gang kon lopen. Kaarsen aan de muren en overal houtsnijwerk. Kranen en een bad uit het begin van de vorige eeuw en ga zo maar door, maar alles was tip-top onderhouden. Op foto 5 kunnen jullie een impressie krijgen van de kamer. Het hotel lag met een prachtig uitzicht over het meer midden in de wijngaarden tussen Vevey en Lausanne. Helaas zijn ze sinds 31 december gesloten, ze gaan er appartementen in maken wat natuurlijk verschrikkelijk zonde is. Ik had er graag nog een nachtje willen doorbrengen.

Op donderdag heb ik Berit het lab getoond waar ik werk. Ook kon ik haar laten spelen met de CAVE (foto 6). Hoewel nog erg eenvoudig vond ze het een gave ervaring. Ik was al lang blij dat het werkte, want zoals het met een goede code-in-ontwikkeling gaat werkte het niet direct.

Vrijdag de 30e vervolgde we onze reis naar de bergen! Ja de sneeuw in. Winter … Zwitserland … sneeuw. Tja, dan moet het natuurlijk niet droog 5 graden boven nul zijn. Zucht, “global warming my ass” in het westen van de VS vriezen houtwormen uit de chalets. Ik hoorde wel weer een nieuwe theorie van de week. Zit je goed, want het is een lachertje. Komt ie: de aarde warmt van binnenuit op. Door het wegpompen van de olie ontnemen we de aarde een natuurlijke isolatie laag die de aarde koel houdt. Oplossing het terugpompen van een soort warmte isolerende gelei. Ik zal jullie even de tijd geven weer rustig op je stoel te gaan zitten.

Vrijdag de 30e zijn Berit en ik naar Fiesch gereden. Daar hadden afgesproken met Jasper en Marieke. Jasper ging voor het eerst de ski’s proberen en naar we achteraf hebben vernomen is hem dat zeer goed bevallen. In huize Bonnier werden we zeer gastvrij ontvangen door de ouders van Marieke. We hebben ’s avonds genoten van raclette wat mij toch beter bevalt dan kaasfondue. Na een goede nachtrust, een goed ontbijt en een nog van spierpijn ontlaste Jasper, vertrokken Berit en ik naar Saas Fee. Een autovrij dorpje op 1800 meter in de zuid Zwitserse-Alpen. Hier zijn we dan opzoek gegaan naar sneeuw…

… of we dit gevonden hebben kunnen jullie hopelijk binnenkort lezen. Het is nu 0015 uur en ik ben best in de stemming voor een kussen met een lekker dekbed. Ik spreek jullie snel weer!

Liefs uit Lausanne

PS voor de wintersporters onder jullie huidige middag temperatuur volgens de locale metingen: 13 graden! Ik zie niet wat jij ook niet ziet en het is … de sneeuwgrens. Om de pret niet helemaal te bederven er ligt wel iets. Advies van de locals: rent your stuff!